Alles Over Godsdienst De regenboogzonsondergang van de bliksem over verre heuvels - Alles Over Godsdienst Banier

Paus Johannes Paulus II

Deze website biedt slechts informatie, en wordt niet ondersteund door de Rooms-katholieke kerk of de Heilige Stoel, en is ook niet op enige andere wijze aan hen verbonden.


Paus Johannes Paulus II - Een korte biografie
Paus Johannes Paulus II werd in 1920 geboren in Wadowice, Polen, een klein dorpje vlak buiten Krakow. Zijn naam was toen Karol Józef Wojtyla. Tijdens de bezetting door de Nazi's studeerde hij voor het priesterschap in een clandestien seminarie in Krakow dat door de aartsbisschop werd geleid. Na de Tweede Wereldoorlog ging hij door met zijn studies aan seminaries tot zijn inwijding als priester in 1946. In 1958 werd hij door Paus Pius XII aangesteld als hulpbisschop van Krakow. In 1964 werd hij door Paus Paulus VI aangesteld als aartsbisschop van Krakow. Deze zelfde paus benoemde hem in 1967 tot kardinaal. In oktober 1978 werd hij tot paus uitgeroepen. Hij leidde de Rooms-katholieke Kerk tot aan zijn dood in 2005.


Paus Johannes Paulus II - Onfeilbaarheid
Katholieken beschouwden paus Johannes Paulus II, net als de vele pausen voor hem, in het algemeen als de oppermachtige "vicaris" van Christus, dat wil zeggen de vertegenwoordiger van Christus hier op aarde. Dit voorrecht zou een zekere mate van onfeilbaarheid met zich meebrengen: wanneer de paus zich in zijn officiële functie uitspreekt over religieuze of morele onderwerpen, dan kunnen we er zeker van zijn dat zijn leer foutloos is. Het Eerste Vaticaans Concilie (1869-1870) ratificeerde in 1870 officieel de pauselijke onfeilbaarheid, maar stelde dat dit ook van toepassing was op alle eerdere pausen. Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) bevestigde de onfeilbaarheid met de volgende uitspraak: "Deze onfeilbaarheid bezit de paus, het hoofd van het college van bisschoppen, krachtens zijn ambt, wanneer hij als opperste herder en leraar van alle gelovigen, die zijn broeders versterkt in het geloof een leer omtrent geloof of zeden door een definitieve akt proclameert" (Tweede Vaticaans Concilie, hoofdstuk 3, artikel 8). De paus bezit deze onfeilbaarheid als "opvolger van Petrus" wanneer hij "ex cathedara" spreekt, wat Latijns is voor "vanuit de stoel" (wanneer hij in zijn officiële functie spreekt).

Er bestaat onder Christenen veel onenigheid over deze vermeende pauselijke onfeilbaarheid. Een groot aantal websites bieden argumenten voor of tegen deze leer. Natuurlijk zijn sommige sites objectiever dan andere. Wij hebben getracht een objectief artikel te schrijven, zodat de oprechte zoekende voor zichzelf een geïnformeerde beslissing kan nemen. Het onderstaande is een illustratief citaat van een uiteenzetting van Eric Tuttobene en Greg Loren Durand, met de titel "Ex Cathedra: An Historical and Scriptural Analysis of Papal Infallibility" (oftewel: "Ex Cathedra: Een analyse van de geschiedenis en de Schriftteksten aangaande pauselijke onfeilbaarheid") [1]. Deze uiteenzetting bespreekt specifieke historische gebeurtenissen die allemaal een directe relatie met dit controversiële onderwerp hebben. Wij hopen dat een beschouwing van deze gebeurtenissen dit onderwerp zal verduidelijken.

"Victor I (189-199) sprak aanvankelijk in 192 na Christus zijn goedkeuring uit over het Montanisme, maar veroordeelde dit later. Honorius (625-638) onderwees de ketterij van het Montanisme, een ontkenning van de twee gelijktijdige naturen van Christus (menselijk en Goddelijk). Hij werd later door het Derde Concilie van Constantinopel in 680 als ketter veroordeeld. Marcellinus (296-304) offerde in de tempel van Vesta wierook aan de heidense godin. Liberius (352-366) gaf toestemming voor de veroordeling van Athanasius, de "grote verdediger van de Godheid van Christus" en werd een voorvechter van het Arianisme zodat hij uit ballingschap kon terugkeren en tot zijn positie kon worden hersteld... Innocentius III (1215) stelde dat iemand geëxcommuniceerd moest worden, als hij geloofde dat tijdens de Mis brood én wijn genuttigd moesten worden, maar volgens zijn voorganger Gregorius I (590) moest een mens juist geëxcommuniceerd worden als hij dat níet geloofde. Paschalis II (1099-1118) en Eugenius III (1145-1153) gaven hun goedkeuring aan gewapende tweegevechten, maar Julius II (1503-1513) en Pius VII (1800-1823) verboden dit. Hadrianus II (867-872) verkondigde dat burgerlijke huwelijken geldig waren, maar dergelijke huwelijken werden veroordeeld door Pius VII. Sixtus V (1585-1590) publiceerde een Bijbel die vervolgens door hem werd aanbevolen, maar Pius VII veroordeelde het gebruik ervan, omdat deze uitgave vol fouten zou staan. Clemens XIV (1769-1774) ontbond de orde van de Jezuïeten, maar deze orde werd door Paulus III (1534-1549) toegestaan en door Pius VII in ere hersteld. De volledige lijst van dergelijke vergissingen is nog veel langer, maar de hierboven genoemde voorbeelden laten al zien wat we duidelijk wilden maken."

Wat wij met het bovenstaande citaat willen aangeven, is dat de pausen elkaar door de eeuwen heen vaak hebben tegengesproken aangaande godsdienstige en morele onderwerpen. Deze tegenstrijdigheden zouden het vraagstuk over de pauselijke onfeilbaarheid voor eens en altijd moeten kunnen afsluiten, want hoe kan een onfeilbare verklaring een net zo onfeilbare verklaring tegenspreken?


Paus Johannes Paulus II - Tegen de inquisitie
Paus Johannes Paulus II was het zelf ook niet altijd met zijn voorgangers eens. Hij verkondigde dat de inquisitie, die onder Sixtus IV (1471-1484) door een pauselijk decreet werd ingesteld, de "grootste fout in de kerkgeschiedenis was".[2]

Paus Johannes Paulus II was ongetwijfeld een geweldig mens met een visie. Er zijn door de eeuwen heen goede en slechte pausen geweest. Maar er zijn nooit onfeilbare pausen geweest. Bisschop Joseph George Strossmayer uit Duitsland kondigde tijdens de 85e Algemene Bijeenkomst van het Vaticaanse Concilie in 1870, samen met eenentwintig aartsbisschoppen en vierenzestig bisschoppen, het volgende aan: "Eerwaardige broeders... de geschiedenis laat zijn stem horen om ons ervan te verzekeren dat sommige pausen fouten hebben begaan". Wanneer het bovengenoemde bewijs in overweging wordt genomen, lijken de woorden van Strossmayer nogal voorzichtig uitgedrukt te zijn. Hij vervolgde met de volgende woorden: "Oh, eerwaardige broeders, vasthouden aan een dergelijke wandaad zou betekenen dat wij Christus op een ergere manier zouden verraden dan Judas. Laten wij ons tot de leer van de apostels wenden, omdat wij zonder deze leer niets hebben dan fouten, duisternis en valse tradities."[3] Niet geheel onverwacht gebood Pius IV hem om zijn "ketterse" uitspraken terug te nemen, onder het dreigement van excommunicatie van zowel Strossmayer zelf als zijn aanhangers. Helaas gaf Strossmayer hieraan toe.[4]


Lees nu verder!

Voetnoten:
  1. www.crownrights.com/infallibility
  2. Eric Tuttobene en Greg Loren Durand, Ex Cathedra: An Historical and Scriptural Analysis of Papal Infallibility.
  3. The Catholic Encyclopedia (De Katholieke Encyclopedie), v. XIV, p. 316.
  4. Eric Tuttobene en Greg Loren Durand, Ex Cathedra: An Historical and Scriptural Analysis of Papal Infallibility.



WAT DENK JIJ?
Wij hebben allemaal gezondigd en verdienen allemaal Gods oordeel. God, de Vader, stuurde Zijn eniggeboren Zoon om dat oordeel op Zich te nemen voor iedereen die in Hem gelooft. Jezus, de Schepper en eeuwige Zoon van God, die Zelf een zondeloos leven leidde, hield zo veel van ons dat Hij voor onze zonden stierf om zo de straf op Zich te nemen die wij verdienen. Volgens de Bijbel werd Hij begraven en stond Hij op uit de dood. Als jij dit werkelijk gelooft, er in je hart op vertrouwt en alleen Jezus als je Redder aanvaardt door te zeggen: "Jezus is Heer", dan zul je van het oordeel gered worden en de eeuwigheid met God in de hemel doorbrengen.

Wat is uw reactie?

Ja, ik wil Jezus volgen

Ik ben al een volgeling van Jezus

Ik heb nog steeds vragen





Hoe kan ik God kennen?




Waarom zou God je in de hemel moeten toelaten?


Copyright © 2002-2021 AllAboutReligion.org, Alle rechten voorbehouden